.jpg)
د مزدور یوه ورځ
د نږدې جومات نه د سحر د لمانځه اذان راغلو او د تیر په
څیر احمد خپله ورځ په لمانځه سره پیل کړه او د یوې مړۍ ډوډۍ لپاره له کوره ووت، او
د مزدورانو په څلورلارې کې د نورو مزدورانو سره کښیناست ترڅو یو څوک راشي او له
ځانه سره یې د کار لپاره بوځي. وخت په تیریدو دی د سحر ۸ بجې شوې او د هیچ چا درک
ونلګیدو او هیڅ څوک رانغلو چې دی له ځان سره د کار لپاره بوځي. او د احمد خفګان په
زیاتېدو شو، او په سوچونو او فکرونو کې ډوب شو، چې نن مې بیا د نورو ورځو په څیر
ورځ خرابه شوه، ځکه چې د احمد کورنۍ د څو ورځو راهسې په نهره وو او احمد په دې فکر
کې شو چې د څو ورځو راهیسې مې کورنۍ څه نه دي خوړلي. په همدې فکرونو او سوچونو کې
ډوب وو چې پر سرک تیز راتلونکي موټر، چې د احمد سرک ته په یو دم راتلو سره وینشو
کړای موټر قابو کړي، او په خپل موټر یې وواهه او ابدي یې په بایسیکلي څوکۍ کې
کښیناوو.
#کیسګۍ
عبدالولي مصطفی
جلال اباد
لړم ۱۲، ۱۳۹۳ – نومبر ۰۳، ۱۳۹۳
No comments:
Post a Comment